به نقل از «قدس آنلاین»

ایثاری از جنس عشق به تعلیم

تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۳۰۹۰۰

محمد کردی ۳۵ ساله معلم و اهل بروجرد با وجود آسیب دیدگی از ناحیه کمر، نتوانست دانش آموزان خود را رها کند و با وجود خطر برای سلامتی اما به صورت درازکش در کلاس حاضر شده و تدریس می‌کند، وی می‌گوید: نتوانستم در خانه بمانم زیرا همه فکر و ذکرم آموزش دانش آموزان بود.

به گزارش قدس آنلاین، یکی از تبعات شیوع ویروس منحوس کرونا بازماندن دانش‌آموزان از تحصیل بود، زیرا بسیاری از خانواده‌ها و اولیا معتقد هستند؛ فضای مجازی بستر مناسبی برای آموزش نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همین امر باعث شد تا کردی خطر را به جان بخرد و با وجود آسیب دیدگی از ناحیه کمر در کلاس درس حاضر شود و به دانش آموزانش که پایه اول و سوم هستند آموزش دهد.

شاید از نگاه برخی کار این معلم بروجردی را ریسک و خطری برای سلامتی او تلقی کنند، اما همین حرکت می‌تواند یک الگو و تلنگر برای متولیان حوزه آموزش و پرورش باشد تا جدی‌تر موضوع تدریس دانش‌آموزان را دنبال کنند، زیرا شواهد و قرائن نشان می‌دهد آموزش در فضای مجازی به دانش آموزان آسیب جدی وارد کرده است.

کردی دوازده سال است در روستای شاه ویران سفلی بروجرد در مقطع ابتدایی تدریس می‌کند و مدیر آموزگار است، با وی گفت‌وگوی کوتاهی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

چطور شد این اتفاق برای شما افتاد؟

چهارم مهرماه که فردای آن اربعین بود از بلندی پرت و مهره‌های کمرم دچار شکستگی شد به طوری که مجبور به عمل جراحی شدم.

حدود هفتاد روز برای من استراحت مطلق نوشت و در مواقع ضروری هم با استفاده از کمربند مخصوص و کمک دیگران می‌توانستم بلند شوم، دو هفته رعایت کردم اما نتوانستم دوام بیاورم.

چرا در این شرایط  سر کلاس درس حاضر شدید؟

دو سال وقفه برای دانش آموزان کم نبود، نتوانستم تحمل کنم دانش آموزان پایه اول را به حال خود رها کنم.

خانواده و اولیا دانش آموزان اصرار کردند که با این شرایط سر کلاس حاضر نشوم اما به دلیل اینکه نخواستم بیشتر از این به آموزش بچه‌ها لطمه وارد شود رفتم و دراز کش تدریس می‌کنم.

نتوانستم در خانه بمانم زیرا فکر و ذکرم آموزش دانش آموزان بود، دانش آموز کلاس اول باید معلم خود را بشناسد و ارتباط برقرار کند، اینکه مرتب معلم عوض شود برایش سخت است در واقع یک دوگانگی برایش ایجاد می‌شود.

خیلی‌ها پیشنهاد کردند که به جای من در کلاس درس حاضر شوند، اما من با هر سختی و  فشاری  ترجیح دادم سر کلاس حاضر شوم، فعلا مشخص نیست مهره‌های کمرم هم چه وضعی داشته باشند، اما من همه چیز را به خدا سپردم.

چطور سر کلاس حاضر می‌شوید؟

دو معلم دیگر مدرسه صبح‌ها به سراغم می‌آیند و کمک می‌کنند در صندلی عقب دراز بکشم و زمانی هم که پیاده می‌شوم زیر بغلم را می‌گیرند.

قبل از اینکه دچار آسیب دیدگی شوم با وجود اصرار بر تدریس در فضای مجازی اما تصمیم گرفتم که امسال در کلاس درس حاضر شوم، زیرا ظرف این دوسال دانش آموزان متحمل ضرر شدند.

متاسفانه دانش آموزان لطمه زیادی دیدند، اما پایه‌های اول و سوم در این میان با مشکلات جدی در حوزه آموزش مواجه شدند.

در روستاها هم به دلایل شرایط حاکم سختگیری کمتری صورت می‌گیرد به همین دلیل همان ابتدای مهر در کلاس درس حاضر شدم.

واکنش دانش آموزان وقتی شما را در آن حال دیدند چطور بود؟

من دو پایه اول و سوم را تدریس می‌کنم، پایه اولی‌ها تعجب می‌کردند چند روز اول ساکت و با تعجب مرا نگاه می‌کردند، دانش آموزان آرام و ساکتی هستند، همکاری اولیا هم خیلی خوب بود.

واکنش مسوولان در این مورد چطور بود؟

مسوولان آموزش و پرورش که یا دنبال نکردند یا فراموش کردند، اما نماینده بروجرد دو هفته پیش تماس گرفت و از  من دلجویی کرد.
من هم از فرصت استفاده کردم و با وی مشکل سرویس بهداشتی و آبخوری مدرسه را مطرح کردم.

مدرسه ما شصت دانش آموز دارد اما متاسفانه فاقد سرویس بهداشتی و آبخوری است چندین بار پیگیری کردم اما تاکنون کاری انجام نشده است.

حتی گفتم خودم هم بخشی از هزینه را تامین می‌کنم اما تاکنون که کسی کاری انجام نداده است.

خودتان وقتی عکس در فضای مجازی منتشر شد چه حسی داشتید؟

باور کنید من اصلا نمی‌خواستم عکس پخش بشود، دوستم عکسی از من در حالت دراز کش گرفت و در گروه خودمان که مدیران روستایی بود گذاشته بود وقتی عکس را دیدم ناراحت شدم و گفتم پاک کنید اما کار از کار گذشته بود و عکس منتشر شده بود.

منبع: فارس

انتهای خبر/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: معلم بروجردی معلم ایثارگر کلاس درس حاضر فضای مجازی کلاس حاضر پایه اول سر کلاس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۳۰۹۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمی که کلاس درس را به مسجد بُرد

به گزارش آخرین‌نیوز، وقتی صدای اذان به آسمان رسید، خانم معلم با چادر گُل‌دارش به نماز ایستاد. نور صلاهِ ظهر که از پنجره‌ی مسجد بر روی تخته‌ سفیدِ کنار محراب پهن شده بود، راه کج کرد و تابید بر گل‌های سرخ و نارنجی و زردِ چادر خانم معلم.

گل‌های رنگارنگ زیر نور درخشیدند، جان گرفتند و شکوفاتر شدند.مدت‌هاست که شبستان مسجد، مدرسه‌ بچه‌ها شده است و دانش‌آموزانی که از پس هزینه‌ی ثبت‌نام در کلاس‌های تقویتی و جبرانی برنمی‌آیند، میهمانِ کلاس درس خانم معلم در مسجد امام علی (ع) هستند.

کلاسی که به بچه‌ها "درس و بندگی" و "علم و ایمان" را با هم می‌آموزد. خانم معلم چند روز در هفته بعد از تمام شدن ساعت کاری‌اش در مدرسه‌ ریحانه، به مسجد می‌آید تا به دانش‌آموزان محروم ریاضی درس بدهد.

مادرِ معلم

او مادر هم هست. مادرِ دو فرزند و از زمانی که به عنوان معلم قدم به مدرسه گذاشت، حس مادری در وجودش با جانِ معلمی آمیخته شده است. حسی وصف‌ناشدنی که در دل یک انسان عشقی عمیق را پرورش می‌دهد، عشقی که توانایی این را دارد تا مقدس‌ترین و مستحکم‌ترین رابطه جهان هستی را بر پایه‌ی "دانستن و دانش" در کلاس‌های درس بنیان نهد.

وقتی خانم معلم با همان شوق همیشگی به دانش‌آموزان نگاه می‌کند و به اسم؛ صدای‌شان می‌کند، گُل از گل بچه‌ها می‌شکفد. حرف که می‌زند مهربانی می‌ریزد در نگاه دخترها. صدا و چشمان خانم معلم پر است از حس‌ِ دل‌انگیز دوستی و صمیمت، و بچه‌ها اُنس دارند به این رفتار و کلام.

کبری فریدونی‌زاده(شگرد) دارای بیست سال سابقه کار در آموزش‌و‌پرورش و معلم ریاضیِ ناحیه سه اهواز است.

او در گفت‌وگو با فارس اظهار کرد: دانش‌آموزان را مثل بچه‌های خودم می‌دانم و سعی می‌کنم در حد توانم برای یادگیری آنها وقت بگذارم. به دلیل علاقه‌ی وافری که به تدریس درس ریاضی دارم، امسال پس از ۸ سال معاونت دوباره به تدریس برگشتم.

تدریس ریاضی به دانش‌آموزان محروم

خانم فریدونی‌زاده درباره آموزشِ دانش‌آموزان در مسجد محله گفت: در ابتدای سال، وقتی شروع به تدریس ریاضی کردم، متوجه شدم که وضعیت درسی برخی از بچه‌ها در این درس مطلوب نیست. چون در دوران کرونا کلاس‌ها مجازی بود و آنها از پایه‌ دارای ضعف بودند. گویا از کلاس سوم ابتدایی پرت شده بودند به پایه‌ی هفتم متوسطه اول! از این رو تصمیم گرفتم در مسجد امام علی(ع) که در محله ما در پادادشهر اهواز است، برای آنها کلاس جبرانی برگزار کنم.

او ادامه داد: خوشبختانه این کار با استقبال خادمان مسجد و پایگاه مقاومت بسیج روبه‌رو شد و خانم فاضلی مسوول پایگاه بسیج مسجد و خانم کهزاد از خادمان مسجد امام علی(ع) در برگزاری این کلاس‌ها به من کمک کردند و دربِ مسجد را برای آموزش درس ریاضی به روی بچه‌ها باز کردند.

خانم معلم اهوازی گفت: در حال حاضر این کلاس‌ها برای دانش‌آموزان بی بضاعت و تحت پوشش نهاد‌های حمایتی رایگان است و قصد داریم بعد از برگزاری امتحانات و پایان سال تحصیلی نیز جلسات مهدوی را برقرار کنیم و در حوزه‌های عفاف و حجاب به دختران دانش‌آموز آگاهی و آموزش بدهیم.

او ادامه داد: بچه‌ها محیط مسجد را خیلی دوست دارند و بنا داریم که اولین دورهمی دختران را در سالروز میلاد حضرت فاطمه معصومه (س) و روز دختر برگزار کنیم و با همکاری پایگاه بسیج به آنها هدیه بدهیم.

خاطره‌های خانم معلم از مدرسه

خانم فریدونی‌زاده بهترین خاطره‌ی دوران خدمتش را دیدن شاگردان قدیمی می‌داند، او در این باره بیان کرد: وقتی پس از چندین سال یکی از شاگردان قدیمی را می‌بینم و مشاهده می‌کنم که چگونه قد کشیده و برای خودش خانمی شده است، سرشار از شادی می‌شم. در دیدار با دانش‌آموزان سابق آن چیزی که به من روحیه می‌دهد این است که بچه‌ها معلمان خود را فراموش نمی‌کنند و با اشتیاق به سمت ما می‌آیند.معلم اهوازی سخت‌ترین خاطرات مدرسه را مربوط به زمانی دانست که باردار بود و در کلاس‌های شلوغ به بچه‌های دبستانی درس می‌داد.

او گفت: سخت‌ترین دوران معلمی من روزهایی بود که باردار بودم و در کلاسی که فضای کافی نداشت، ۳۸ دانش‌آموز پایه اول ابتدایی را به زور جا داده بودم.

او گفت: میزونیمکت بچه‌ها تا کنار صندلی من چیده شده بود و حتی فضا برا نفس کشیدن نبود اما وقتی به چهره‌های معصوم بچه‌ها نگاه می‌کردم، انرژی می‌گرفتم و با جان و دل تدریس می‌کردم. هر دانش‌آموزی از نظر روحی ظرافت خاصی دارد و معلم باید با درک این ابعاد روحی، با آنها‌ برخورد کند که این از کار‌های بسیار سخت و پیچیده‌ی معلمان است.خانم فریدونی‌زاده از شوخی و خنده‌ی سرکلاس‌های درس هم برایمان گفت.

او اظهار کرد: در زمان استراحت بچه‌ها خاطره تعریف می‌کنند و گاه این خاطره‌ها شعر می‌شوند در قلبِ کلاس. قلبِ کلاس‌های درس با نفس‌های دانش‌آموزان می‌تپد. آنها که نباشند این میز و نیمکت‌ها سرد و بی‌روح‌اند.

داستان فداکاری خانم معلم اهوازی نیز همانند ازخودگذشتگی‌های دیگر معلمان این سرزمین در سطر سطر تاریخ تعلیم و تربیت به یادگار می‌ماند. تاریخی که سرشار از صبوری و مهرِ بی‌نهایت معلمانی است که فرشته‌وار ایثار می‌کنند تا خون در شاهرگ‌های تعلیم و تربیت از جریان نیفتد.